Ostatnimi czasy na rynku zaroiło się od samochodów z napędem 4×4 – AWD, 4matic czy quattro. Nazwy różne, znaczenie jednak to samo. Pierwszym tego typu autem na rynku było Audi Quattro, wprowadzone w 1979 roku. Od tego czasu producenci prześcigają się w coraz to nowych systemach i nowinkach technologicznych, związanych właśnie z napędem na dwie osie.
Tak jak na początku artykułu wspomnieliśmy, producenci prześcigają się z coraz to nowszymi technologiami. Niezwykle popularne wciąż pozostaje tzw. sprzęgło Haldex, a więc rodzaj międzyosiowego mechanizmu różnicowego. Charakterystyczną cechą tegoż sprzęgła jest samoczynne rozdzielanie momentu obrotowego jednostki napędowej na poszczególne osie, zależnie od poślizgu kół przedniej i tylnej osi.
Jedną z największych zalet sprzęgła Haldex jest jego zdolność do podziału momentu obrotowego w szerokim zakresie, od 0% do nawet 100%! Co to oznacza dla nas w praktyce? Wyobraźmy sobie, że poślizgowi ulegają tylne koła – w takim przypadku cały napęd znajduje się na przednich kołach.
Istnieją alternatywne rozwiązania dla sprzęgła Haldex, jak choćby mechanizm różnicowy Torsena, jednak ten w podobnej sytuacji przeniesie maks. 75% napędu na jedną oś. Sprzęgło Haldex pełni funkcję blokady klasycznego mechanizmu różnicowego w autach rekreacyjnych.
Jakie są wady tego typu rozwiązania? Do najbardziej znaczących minusów zaliczamy przede wszystkim opóźnienie w działaniu. Z tego też powodu, wielu producentów stosuje w autach klasy wyższej sprzęgło Haldex, które jest droższym ale też i szybszym mechanizmem.
Jak zbudowane jest sprzęgło Haldex? Najłatwiej opisać je, jako walec wypełniony płynem magnetoreologicznym. Wewnątrz występują dwa rodzaje płytek – te z nacięciami połączone są z wielowypustem wału, z kolei płytki z otworami współpracują z rowkami w obudowie. Wspomniane płytki lokalizowane są naprzemiennie i obracają się względem osi. Dwa rodzaje płytek obracają się z różną prędkością, co staje się przyczyną gęstnienia płynu wtedy, kiedy występuje różnica obrotów pomiędzy kołami dwóch osi. Ma miejsce więc stopniowe wyrównywanie obrotów, a kiedy występuje duża różnica obrotów, następuje zanik poślizgu sprzęgła i połączenie staje się sztywne.