Sprzęgła z okładzinami z węglików spiekanych (potocznie stalowe sprzęgła) mają tarcze o zupełnie innym wyglądzie i budowie. Tarcza ma kształt „koniczynki” zwykle z trzema bądź czterema parami krótkich okładzin (rzadko zdarzają się z pięcioma i sześcioma). Sprzęgło spiekowe działa na takiej samej zasadzie jak normalne sprzęgło.
Zasadnicza równica jest natomiast, w materiale okładziny ciernej którą „obite jest” sprzęgło.
Okładzina ta jest z tzw „spieku”, czyli z definicji jest bardzo twarda i odporna na wysokie temperatury.
Ta odporność na wysokie temperatury pozwala na zmniejszenie powierzchni tych tarcz, co obniża masę sprzęgła, a zwiększa odporność na niekorzystne warunki pracy (ciepło) pozwala przenieść bez poślizgu więcej momentu obrotowego przez
mniejsza powierzchnie sprzęgła. Nawet „wygrzane” sprzęgło spiekowe dalej zachowuje skuteczność, kiedy cywilna tarcza dawno uległa by spaleniu. Spiek wymaga, natomiast na ogół lepszego docisku, przez co pracuje ciężej. Okładziny są nitowane na wskroś, a nie co drugi listek, jak w standardowych tarczach. Stąd bardzo krótki skok pedału podczas „brania” sprzęgła. Całość skonstruowana jest po to, żeby nie było efektu poślizgu sprzęgła nawet po ostrym gazowaniu. Trudniej natomiast jest delikatnie ruszyć na półsprzęgle (z poślizgiem). Z założenia sprzęgło takie pracuje po prostu gwałtowniej i jest przeznaczone do jazdy sportowej, a nie miejskiej.